Vanuit De Schaduw

‘Vanuit de schaduw’ is een zoektocht naar solidariteit overde grenzen heen van culturen, religies en generaties, verteld langsheen het verhaal van 5 generaties migranten in de Genkse multiculturele steenkoolmijncités. Toen de laatste Belgische mijn de poorten sloot in 1992, verloren de woondorpen rondom de industrie, de zgn. cités, hun bestaansreden. Voortaan was samenhorigheid er niet meer vanzelfsprekend. Citébewoners moesten weer op zoek naar de zin van het samenleven. De ‘ex-gastarbeiders’ annex oud-mijnwerkers van de 1ste generatie kijken tegenwoordig weemoedig terug op de hoogdagen van de mijn, en bejubelen de solidariteit van weleer. De waarheid achter deze samenhorigheid is echter minder romantisch. De mijn controleerde elk deelaspect van hun bestaan, en in de vaak levensgevaarlijke werkomstandigheden was solidariteit vooral een kwestie van levensbehoud. Er was weinig keuzevrijheid, en het individu had weinig waarde. De 2de, 3de en 4de generatie nakomelingen van de Polen en Italianen, Marokkanen, Turken en Roemenen, groeien op in heel andere omstandigheden. Het ‘totalitaire’ regime van de mijn heeft plaats gemaakt voor een meer open en vrije samenleving. Maar de werkloosheid in de multiculturele wijken is groot. Vele jongeren voelen zich gediscrimineerd, en gevangen tussen hun traditionele en Westerse cultuur. Deze nieuwe generatie heeft dan wel een keuze, maar moet eerst de eigen individualiteit beleven om los te breken uit het verleden.