Dinsdag 22 september 1998, Augusto Pinochet (generaal op rust, ex-president en ex-dictator van Chili) vliegt naar Londen voor een plezierreisje. Hij gaat op de thee bij Margaret Thatcher (ex-Prime Minister). Wanneer hij wil terugvliegen houdt een plotselinge pijn aan de rug hem aan de grond. Pinochet wordt geopereerd in een Londens ziekenhuis. Wanneer hij ontwaakt na de operatie, is hij al door de politie gearresteerd. Hoe is dat kunnen gebeuren? In 1996 ontdekte Carlos Castresana, een jonge procureur uit Madrid, een artikel waarin stond dat de Spaanse politie het recht had op te treden in om het even welk land waar er genocide, folteringen of terrorisme voorkomt. Hij wil gerechtigheid en dient klacht in tegen Pinochet. Rechter Baltazar Garzon vindt deze klacht aanvaardbaar. De gerechtelijke machine komt op gang en honderden Chileense slachtoffers komen in Madrid getuigen tegen Pinochet. Vooral vrouwen, ouders van vermisten en ex-gevangenen die gefolterd werden in geheime gevangenissen. In Madrid vraagt rechter Garzon de onmiddellijke aanhouding van Pinochet, een bevel dat - tot verrassing van de hele wereld - uitgevoerd wordt door Scotland Yard. Spanje vraagt de uitlevering van de ex-dictator. Later heft ‘The House of Lords’ de parlementaire onschendbaarheid van Pinochet op. De generaal blijft 503 dagen vastzitten in een huis aan de rand van Londen tot de regering van Tony Blair hem vrijlaat om gezondheidsredenen. Bij zijn terugkeer in Chili, wordt hij met vele klachten van al zijn misdaden geconfronteerd. Er werden 200 klachten ingediend tijdens zijn afwezigheid. Na vele verwikkelingen heft ook het gerecht in Chili de parlementaire onschendbaarheid van Pinochet op. Op 29 januari 2001 tenslotte, vaardigt rechter Juan Guzman het verbod uit om het land te verlaten. De Chileense bevolking is niet langer bang en het gerecht maakt zich op om de verloren tijd in te halen…
