In november 1997 braken er hevige rellen uit in de Anderlechtse migrantenwijk Kuregem, nadat een jonge Marokkaan, een drugsdealer, door de rijkswacht werd doodgeschoten. Jos Van Hemelrijck en Greet Nagels gingen voor het TV 1-actualiteitenprogramma Panorama op zoek naar de bron van de frustratie. Dat proberen zij door mee te kijken door de ogen van vier zelfbewuste jonge Marokkaanse vrouwen, die elk op hun eigen manier een toekomst proberen op te bouwen in deze verscheurde buurt. Deze zoektocht naar een beter bestaan wordt echter langs alle kanten belemmerd. Als symbool voor de stigmatisering van deze wijkbewoners kan de metershoge muur die dwars door Kuregem loopt, dan ook tellen. Hij is immers door het gemeentebestuur opgetrokken in een poging om de criminaliteit tegen te houden. Maar daarnaast loopt nog een onzichtbare muur van vooroordelen en sluipend racisme. Het komt er dus op aan die muur te slopen. En daar zet Toeria, de oudste dochter van een Marokkaans gezin, zich op haar eigen manier voor in. Dat de bewoners willen werken aan een betere toekomst, blijkt ook uit het feit dat er in Kuregem alleen al vier wijkcomitÈs actief zijn. En die bestaan voor ruim de helft uit allochtonen. Ook Toeria verheft er haar stem, maar ze kan alleen maar samen met de andere leden vaststellen dat ze heel weinig steun krijgen van de gemeentelijke overheid. Toeria reageert heel genuanceerd op de rellen. "Ik vind het heel spijtig wat er gebeurd is, maar zelfs al keur ik het niet goed, toch kan ik begrijpen dat het zover gekomen is. Dit is het resultaat van de totale uitsluiting". Bovendien heeft zij angst, angst voor de omvang die het probleem zou kunnen krijgen, want "de groep mensen waarbij de onvrede leeft, wordt steeds groter". Volgens haar kan het vuur om het even wanneer en om het even waar in Brussel opnieuw in de pan slaan.
