Moeder Eka (89), dochter Marina en kleindochter Ada wonen samen in hedendaags Tbilisi. Hun gedeelde huishouden in het Georgië van na het Sovjet tijdperk is er een van armoe troef. Het beetje geld dat Eka’s geliefde zoon Otar opstuurt uit Parijs, waar hij als illegale immigrant werkt, is cruciaal voor hun levensonderhoud. Daarnaast lijkt Eka ook mentaal volledig afhankelijk van haar geidealiseerde zoon; als zijn brieven binnenkomen of als hij opbelt moet al het andere voor hem wijken. Dan horen haar dochter en kleindochter dat Otar bij een arbeidsongeval is overleden. Ze besluiten het nieuws voor Eka geheim te houden, omdat het wellicht haar dood zou betekenen. Voortaan schrijven zij Otars brieven aan Eka en verzinnen ze een gelukkig leven in Parijs bij elkaar. Hun leugens lijden tot een serie complicaties die culmineren als een ongeruste Eka de ernstige problemen met haar hart overwint en besluit om haar zoon in Parijs op te zoeken…
